Iketla...

Tja...waar moeten we beginnen. Gisteren dacht ik dat we vandaag wel even een verslagje zouden maken van onze dagen in Iketla lodge, maar tjonge...we hebben zoveel indrukken opgedaan dat het onmogelijk is om alles te omschrijven. Ik ga het proberen.

Gisterochtend zijn we vanuit Pretoria vertrokken naar de Iketla Lodge in Ohrigstad. Een reis van 4 uur. We werden hartelijk ontvangen door Naomi die al op ons stond te wachten en ons naar onze bushvilla bracht. Zooooo....dat overtrof onze verwachtingen zeg. We bewonen met z'n vieren een dubbel huis met twee badkamers, twee woon/slaapkamers, twee buitendouches en terrasjes. Wauw! Het is een park met maar 8 huizen erop en behalve wijzelf is er momenteel maar 1 Duits gezin van vijf personen. Kortom: we krijgen een prive-behandeling hier. Er wordt heerlijk voor ons negenen gekookt, we zitten bij de openhaard, vanochtend een zalig ontbijt met veel vers fruit en nu zitten we uit te buiken onder het mooie rieten dak van het hoofdgebouw. Joehoe! Genieten! (ow ja: het menu van vanavond was Kudu in bladerdeeg met heerlijke groenten. Jeroen en Ruben vonden het lekker, Amber niet en ik had gelukkig vanochtend gekozen voor de vegetarische variant. Hebben jullie dat beest wel eens op een foto gezien????) Straks gaan we terug naar ons huisje om te slapen en ik vermoed dat onze bedden al verwarmd zijn door elektrische dekens, dat was gisteren nl ook zo. Tis net of we thuis zijn, haha.

Vandaag hebben we een gedeelte van de Panoramaroute gereden. We vertrokken richting "Pelgrims Rest", een voormalig golddiggers-stadje. We hadden hoge verwachtingen, Ruben had al dollartekens in zijn ogen en bij aankomst was het niet meer dan een stadje met heel veel souvenierswinkeltjes en wat mannen op straat die graag wilden dat we daar de auto gingen parkeren. We hebben gas bij gegeven en nog eens vriendelijk naar hen gezwaaid.

Vervolgens kwamen we in Graskop aan. We hadden hoge nood en zin in iets te drinken. Bij wat vriendelijke dames hebben we heerlijk buiten gezeten, koffie gedronken en ons verwonderd over de chaos op straat.

We vervolgden de weg naar een uitkijkpunt met de naam "The Pinnacle". Een mooie losstaande spitse rots in de vorm van een dennenappel. Prachtig!

Onze volgende stop was "Gods window". Met zo'n naam moet het wel mooi zijn toch? Dat bleek ook zo te zijn. Een aantal uitkijkpunten over het mooie Afrikaanse landschap, veel klimpaden en prachtige bomen en planten. Amber vond dat het leek alsof we in Jungle Book zaten, en daar gaven we haar gelijk in. Wat mooi. We hebben er wel zo'n 2 uur doorgebracht.

Later op de dag kwamen we aan bij Bourke's Luck Potholes. Dit was zo bijzonder. Een rotsvlakte waar een rivier doorheen stroomt. In de rotsen zitten ronde gaten waar het water in en uit loopt. Prachtig om te zien en overheen te lopen en voor de kinderen geweldig om van rots naar rots te springen. Tot onze grote vreugde zagen we plotseling een grote wilde aap (merk onbekend voor ons) met een jonkie. Even later volgden er nog 6. Dat was best spannend zo dichtbij.

De "Drie Rondavels" was onze laatste stop op de Panoramaroute. Prachtige rotsen in de vorm van een Rondavel, een traditioneel Afrikaans huisje. Zeer indrukwekkend vonden we het.

Wat een mooie dag. Morgenochtend vertrekken we hier vandaan naar Krugerpark. De tijd hier is veel te kort, er is zoveel te zien. Maar we kijken er naar uit om onze reis te vervolgen. Er staat nog zoveel op het programma. Tot gauw! Dikke kus van ons!