Die gekke Hollanders (nu het complete verslag...)
Door: Frie
Blijf op de hoogte en volg de Buuntjes
07 Augustus 2016 | Zuid-Afrika, Plettenberg Bay
Lieve allemaal,
Het is inmiddels een aantal dagen geleden dat we hier een verslag van onze belevenissen in ZA hebben geplaatst. Dit heeft een aantal oorzaken.
Ten eerste hadden we niet overal de beschikking over WiFi. Iets wat de hele vakantie al zo is en waar we in het begin wel aan moesten wennen want in NL lopen we immers de hele dag met onze Iphone in de hand en kunnen altijd op het internet… Inmiddels is het gewoon zoals het is en raken we er al behoorlijk aan gewend.
Ten tweede hebben we het zo enorm druk gehad met leuke dingen doen dat we er gewoonweg geen tijd voor hadden om uitgebreid een verhaal te gaan zitten schrijven. ’s Avonds waren we vaak zo moe van alle activiteiten dat het er niet meer van kwam.
Afijn, hou je vast want we hebben zo ontzettend veel beleefd en gezien.
Zaterdag 6 augustus:
Vandaag zouden we onze reis vervolgen. De dagen bij Harald en Melanie zijn voorbij en voor vanavond hebben we een reservering bij de Robberg Beach Lodge in Plettenberg Bay. Harald, zijn zus Wendy met haar man en kinderen gaan ook met ons mee. Maar eerst gingen we met de familie van Mel ontbijten in Lavender Blue. Dit is een heel bijzonder kleurrijk restaurantje in Beacon Bay. Wat een aparte gelegenheid. Wat kraampjes buiten, winkeltje binnen en verder is het gevuld met tafeltjes, vrolijk aangeklede serveersters en alles is sfeervol Afrikaans ingericht. Leuke teksten op de wanden en het servies vonden Amber ik helemaal geweldig: met een hartje op het porselein. Na heerlijk en gezellig ontbeten te hebben vertrokken we met twee auto’s richting Plettenberg Bay. Een flinke autorit van ruim 500 km. We hadden afwisselend Malou en Magali bij ons in de auto. Gezellig! www.therobberg.co.za
Eenmaal aangekomen in Plettenberg Bay gingen wij inchecken in onze lodge en de anderen in hun B&B. Wauw, het zag er weer prachtig uit. Helemaal in beach-stijl. I love it!
Daarna moest er natuurlijk gegeten worden. We kozen voor Spur. Veel vlees, frites, kipnuggets…jullie kennen het wel. Lekker hoor! Er liep een medewerker met een leuke hoodie van Spur rond, die hoody wilden we ook wel hebben. Maar helaas, was niet meer leverbaar. Harald zei dat hij de hoody van de medewerker wel wilde hebben, maar deze beste jongen moest daar even over nadenken. Bij het weggaan maakten ze een deal. De jongen blij met zijn opbrengst en Wes blij met zijn nieuwe Spurtrui… Gekke Hollanders!
Zondag 7 augustus:
De manager van ons hotel vertelde dat er rond de rotsen vooraan in zee haaien zwemmen. Hij zou er een ooit witte haai van 4,5 m gezien hebben. Rotsen opwandelen, naar beneden kijken en voila, daar zitten de haaien. Volgens hem. Dus hadden we het plan gemaakt om even naar de haaien te gaan kijken en daarna naar het natuurpark Tsitsikamma te gaan, welk een stukje verderop gelegen is.
Wij naar de rots met de auto, we moesten entree betalen, auto parkeren en wandelen maar. Voordat we het wisten waren we aan het klimmen en klauteren dat het een lieve lust was. Over smalle paadjes, en gladde stenen, met prachtige uitzichten en mooie stranden. Wat een kracht hebben de golven zeg. Het duurde en het duurde en we zagen geen haaien. Een keer dacht Ruben er een te zien, maar of het ook zo was…niemand zal het ooit weten, haha. Afijn, het werd een bootcamp van 5,5 uur. We hebben zoveel gelopen en geklommen, ongelooflijk. Het bezoek aan Tsitsikamma konden we echt vergeten. We vonden het geen van allen erg. Wat een fantastische dag hadden we zo met elkaar. Mooie foto’s hebben we gemaakt. Van de natuur om ons heen, maar ook gewoon lekker van elkaar. Hebben jullie wel eens 3 volwassen kerels in de lucht zien springen voor een leuke foto? Wij wel. Geweldig! Wes deed een achteruit salto vanaf een rots. Geloven jullie het? Echt zo knap!
We ontdekten een heuse Lynx in het struikgewas. Wauw. We stonden allemaal stokstijf stil. Wat een mooi beest zeg. Met hele spitse oren.
Uiteindelijk zagen we een groot plateau waarop heel erg veel zeehonden lagen te chillen in de zon. Daaronder zwommen er een aantal. Schitterend. We konden de beestjes van bovenaf goed bekijken. Zo werd onze wandeling nog extra beloond. Aan het eind van de klim waren we echt allemaal super moe. Omdat we er niet op hadden gerekend zolang te lopen, hadden we ook geen lunch gehad. Maar ja…saai is het nooit.
We besloten om ’s avonds weer te gaan eten bij onze vrienden van Spur. Tja…wat maakt het uit. Dit keer weer veel vlees, burgers, bier en friet. En niet te vergeten de kids in de speelhal.
De mannen vonden vanavond de borden wel mooi. Na wat onderhandelen stonden er 12 porseleinen borden met het Spurlogo erop voor ons klaar. Omdat Harald de grootste Spurfan is, kreeg meneer nog een placemat en een steakmes van de manager. Zo zijn we bijna klaar om een vestiging van Spur te gaan starten in Nederland. Wes wordt de manager, want de bedrijfskleding heeft hij al. Die gekke Hollanders!
Maandag 8 augustus:
Vandaag zijn we allemaal opgestaan met een ietwat raar gevoel. We gingen vroeg aan het ontbijt want we wilden nog graag met elkaar naar Tsitsikamma om naar het Elephant Sanctuary te gaan. Daar kan men knuffelen en wandelen met olifanten en de olifanten voeren. Om 11.00 kregen we een rondleiding. Het was leerzaam en heel bijzonder om slurf in hand met een olifant te wandelen. Ons hele bezoek bleef te zijn gefilmd en uiteraard konden we voor 200 Rand een dvd kopen. Nou vooruit, voor het goede doel…
Daarna zijn we doorgereden naar Nature Park Tsitsikamma. https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_park_Tsitsikamma
Harald wist daar een mooie plek met een geweldig uitzicht. Hij had gelijk, wauw wat prachtig. De krachtige golven slaan met een klap tegen de rotsen aan waardoor het water enorm hoog komt. We hebben genoten en er schitterende beelden van kunnen maken. Echt super en indrukwekkend.
En toen was het moment van afscheid nemen aangebroken. Harald, Wendy, Jean-Claude en de kinderen moesten nog helemaal terug naar East Londen rijden en wijzelf werden verwacht in Hermanus. Ook nog zo’n 4,5 uur rijden. Afscheid nemen valt niet mee, zeker niet als je zo’n leuke tijd met elkaar hebt gehad. Maar helaas, aan alles komt een eind. Daaaaag allemaaal, bedankt voor het lachen. Het was echt helemaal leuk!
Het is inmiddels een aantal dagen geleden dat we hier een verslag van onze belevenissen in ZA hebben geplaatst. Dit heeft een aantal oorzaken.
Ten eerste hadden we niet overal de beschikking over WiFi. Iets wat de hele vakantie al zo is en waar we in het begin wel aan moesten wennen want in NL lopen we immers de hele dag met onze Iphone in de hand en kunnen altijd op het internet… Inmiddels is het gewoon zoals het is en raken we er al behoorlijk aan gewend.
Ten tweede hebben we het zo enorm druk gehad met leuke dingen doen dat we er gewoonweg geen tijd voor hadden om uitgebreid een verhaal te gaan zitten schrijven. ’s Avonds waren we vaak zo moe van alle activiteiten dat het er niet meer van kwam.
Afijn, hou je vast want we hebben zo ontzettend veel beleefd en gezien.
Zaterdag 6 augustus:
Vandaag zouden we onze reis vervolgen. De dagen bij Harald en Melanie zijn voorbij en voor vanavond hebben we een reservering bij de Robberg Beach Lodge in Plettenberg Bay. Harald, zijn zus Wendy met haar man en kinderen gaan ook met ons mee. Maar eerst gingen we met de familie van Mel ontbijten in Lavender Blue. Dit is een heel bijzonder kleurrijk restaurantje in Beacon Bay. Wat een aparte gelegenheid. Wat kraampjes buiten, winkeltje binnen en verder is het gevuld met tafeltjes, vrolijk aangeklede serveersters en alles is sfeervol Afrikaans ingericht. Leuke teksten op de wanden en het servies vonden Amber ik helemaal geweldig: met een hartje op het porselein. Na heerlijk en gezellig ontbeten te hebben vertrokken we met twee auto’s richting Plettenberg Bay. Een flinke autorit van ruim 500 km. We hadden afwisselend Malou en Magali bij ons in de auto. Gezellig! www.therobberg.co.za
Eenmaal aangekomen in Plettenberg Bay gingen wij inchecken in onze lodge en de anderen in hun B&B. Wauw, het zag er weer prachtig uit. Helemaal in beach-stijl. I love it!
Daarna moest er natuurlijk gegeten worden. We kozen voor Spur. Veel vlees, frites, kipnuggets…jullie kennen het wel. Lekker hoor! Er liep een medewerker met een leuke hoodie van Spur rond, die hoody wilden we ook wel hebben. Maar helaas, was niet meer leverbaar. Harald zei dat hij de hoody van de medewerker wel wilde hebben, maar deze beste jongen moest daar even over nadenken. Bij het weggaan maakten ze een deal. De jongen blij met zijn opbrengst en Wes blij met zijn nieuwe Spurtrui… Gekke Hollanders!
Zondag 7 augustus:
De manager van ons hotel vertelde dat er rond de rotsen vooraan in zee haaien zwemmen. Hij zou er een ooit witte haai van 4,5 m gezien hebben. Rotsen opwandelen, naar beneden kijken en voila, daar zitten de haaien. Volgens hem. Dus hadden we het plan gemaakt om even naar de haaien te gaan kijken en daarna naar het natuurpark Tsitsikamma te gaan, welk een stukje verderop gelegen is.
Wij naar de rots met de auto, we moesten entree betalen, auto parkeren en wandelen maar. Voordat we het wisten waren we aan het klimmen en klauteren dat het een lieve lust was. Over smalle paadjes, en gladde stenen, met prachtige uitzichten en mooie stranden. Wat een kracht hebben de golven zeg. Het duurde en het duurde en we zagen geen haaien. Een keer dacht Ruben er een te zien, maar of het ook zo was…niemand zal het ooit weten, haha. Afijn, het werd een bootcamp van 5,5 uur. We hebben zoveel gelopen en geklommen, ongelooflijk. Het bezoek aan Tsitsikamma konden we echt vergeten. We vonden het geen van allen erg. Wat een fantastische dag hadden we zo met elkaar. Mooie foto’s hebben we gemaakt. Van de natuur om ons heen, maar ook gewoon lekker van elkaar. Hebben jullie wel eens 3 volwassen kerels in de lucht zien springen voor een leuke foto? Wij wel. Geweldig! Wes deed een achteruit salto vanaf een rots. Geloven jullie het? Echt zo knap!
We ontdekten een heuse Lynx in het struikgewas. Wauw. We stonden allemaal stokstijf stil. Wat een mooi beest zeg. Met hele spitse oren.
Uiteindelijk zagen we een groot plateau waarop heel erg veel zeehonden lagen te chillen in de zon. Daaronder zwommen er een aantal. Schitterend. We konden de beestjes van bovenaf goed bekijken. Zo werd onze wandeling nog extra beloond. Aan het eind van de klim waren we echt allemaal super moe. Omdat we er niet op hadden gerekend zolang te lopen, hadden we ook geen lunch gehad. Maar ja…saai is het nooit.
We besloten om ’s avonds weer te gaan eten bij onze vrienden van Spur. Tja…wat maakt het uit. Dit keer weer veel vlees, burgers, bier en friet. En niet te vergeten de kids in de speelhal.
De mannen vonden vanavond de borden wel mooi. Na wat onderhandelen stonden er 12 porseleinen borden met het Spurlogo erop voor ons klaar. Omdat Harald de grootste Spurfan is, kreeg meneer nog een placemat en een steakmes van de manager. Zo zijn we bijna klaar om een vestiging van Spur te gaan starten in Nederland. Wes wordt de manager, want de bedrijfskleding heeft hij al. Die gekke Hollanders!
Maandag 8 augustus:
Vandaag zijn we allemaal opgestaan met een ietwat raar gevoel. We gingen vroeg aan het ontbijt want we wilden nog graag met elkaar naar Tsitsikamma om naar het Elephant Sanctuary te gaan. Daar kan men knuffelen en wandelen met olifanten en de olifanten voeren. Om 11.00 kregen we een rondleiding. Het was leerzaam en heel bijzonder om slurf in hand met een olifant te wandelen. Ons hele bezoek bleef te zijn gefilmd en uiteraard konden we voor 200 Rand een dvd kopen. Nou vooruit, voor het goede doel…
Daarna zijn we doorgereden naar Nature Park Tsitsikamma. https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_park_Tsitsikamma
Harald wist daar een mooie plek met een geweldig uitzicht. Hij had gelijk, wauw wat prachtig. De krachtige golven slaan met een klap tegen de rotsen aan waardoor het water enorm hoog komt. We hebben genoten en er schitterende beelden van kunnen maken. Echt super en indrukwekkend.
En toen was het moment van afscheid nemen aangebroken. Harald, Wendy, Jean-Claude en de kinderen moesten nog helemaal terug naar East Londen rijden en wijzelf werden verwacht in Hermanus. Ook nog zo’n 4,5 uur rijden. Afscheid nemen valt niet mee, zeker niet als je zo’n leuke tijd met elkaar hebt gehad. Maar helaas, aan alles komt een eind. Daaaaag allemaaal, bedankt voor het lachen. Het was echt helemaal leuk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
